Protorenesans

PONIŻSZA TREŚĆ POCHODZI Z MOICH PRYWATNYCH MATERIAŁÓW, JEST ZGODNA Z PROGRAMEM NAUCZANIA, NIE STANOWI NAUKOWEGO OPRACOWANIA WYBRANEGO TEMATU, A SYNTETYCZNĄ NOTATKĘ.

Tendencja w sztuce włoskiej z połowy XIII i XIV wieku. Rozróżniamy dwie szkoły: sieneńską i florencką

Florencja

• racjonalizm 
• naukowość, intelektualizm 
• rysunek 
• bryłowatość 
• zainteresowanie perspektywą 
• wartość masy i przestrzeni 
• realizm 
• emocjonalność 
• mecenat miasta

Giotto di Bondone

uczeń Cimabue, naczelny malarz Florencji po jego śmierci 

• naturalne tło - błękit 
• ograniczona intensywność kolorów 
• prostota, surowość 
• monumentalizm 
• spójność kompozycji 
• realizm
• gesty i mimika - emocjonalność 
• złudzenie przestrzeni - bryły 
• perspektywa intuicyjna 
• postaci jak pełno plastyczne rzeźby, trójwymiarowe, tworzą przestrzeń obrazu, nie architektura
• punkt widzenia na poziomie rozgrywającej się sceny
• postaci Giotta są duże, mają charakterystyczne rysy

Siena

• sensualizm 
• działanie kolorem na zmysły 
• linearyzm 
• dekoracyjność 
• efekty poetyckie 
• wyrafinowane, lekkie sylwetki 
• wyszukane efekty kolorystyczne 
• wpływ gotyku międzynarodowego i Bizancjum 
• liryzm, poetyckość, duchowość, wdzięk
• mecenat arystokracji

MAESTA 

Madonna z aniołami 

SZRAFOWANIE

kładzenie cienkich, najczęściej złotych, linii mających pokazać światłocień

Duccio

• innowator 
• łączy tradycję Bizancjum z gotykiem 
• elementy liryczno-uczuciowe 
• blisko związane postaci i krajobraz 
• sylwetki miękkie, lekkie, wyrafinowane 
• złożone struktury postaci 
• subtelne barwy 
• wyważona kompozycja 
• cyzelowana kaligrafia linii 
• typowo średniowieczne szrafowaie
• malowanie laserunkowe